Վաղը՝ ապրիլի 6-ին, Մաշտոցի անվան Մատենադարանում հրավիրված է հոգաբարձուների խորհրդի նիստ, որի ընթացքում քննարկվելիք հարցերից մեկը՝ հաստատության կառուցվածքային փոփոխություններին վերաբերող, խոստանում է խնդրահարույց դառնալ:
Միջնադարյան ժողովրդական մշակույթի ձեռագիր աղբյուրների հետազոտման խմբի ղեկավար Արծրունի Սահակյանը համոզված է, որ այդ նախաձեռնության իրական նպատակը իր ղեկավարած խմբի լուծարումն է, իսկ պատճառը՝ իր նկատմամբ հաշվեհարդար տեսնելը, ինչին ձգտում է Մատենադարանի տնօրեն Վահան Տեր-Ղեւոնդյանը: «Կառուցվածքային փոփոխությունները խորապես ուսումնասիրելուց հետո եկանք այն համոզման, որ այնտեղ որեւէ էական, լուրջ փոփոխություն չկա, բացի իմ գիտահետազոտական խումբը փակելուց: Մնացածը կոսմետիկ ինչ-որ ձեւակերպման փոփոխություններ են»,- ասաց Արծրունի Սահակյանը: Նրա եւ Մատենադարանի տնօրեն Վահան Տեր-Ղեւոնդյանի հարաբերությունները ժամանակին լարվել են, երբ տնօրենի պաշտոնակատար նշանակված Տեր-Ղեւոնդյանը փորձել է դոկտորի գիտական աստիճան ստանալ: Դա անհրաժեշտ պայման է եղել՝ տնօրենի թափուր պաշտոնի մրցույթին մասնակցելու համար, իսկ Արծրունի Սահակյանն, ինչպես նշեց, խոչընդոտ է դարձել այդ աստիճանը ձեռք բերելու ճանապարհին:
«Դա բոլորովին հիմնարկի հետ կապ չունեցող հարց է եղել: Դա եղել է իր դոկտորական ատենախոսության հարցը: Ես պետականորեն, որպես կրկնակի դոկտոր, պրոֆեսր, ԲՈՀ-ից ստացել եմ փակ գրախոսի առաջարկ, կատարել եմ այդ պարտավորությունը, օբյեկտիվ գրախոսել եմ իր աշխատանքը, որի արդյունքում երկու անգամ չի անցել ԲՈՀ-ում: Բայց ինքը, օգտագործելով իր հնարավորությունները եւ խախտելով օրենքը, գաղտնազերծել է այդ փակ գրախոսությունը եւ իմանալով, որ հեղինակը ես եմ, Արամ Սիմոնյանի, Ռադիկ Մարտիրոսյանի, Լեւոն Մկրտչյանի հետ միասին շանտաժի են ենթարկել ԲՈՀ-ի նախկին նախագահին, որ քո կուրսեցու կողմն ես պաշտպանում եւ այլն, առանց իմ թեզերը հերքելու, առանց թերությունները վերացնելու ստիպել են, որ ատենախոսությունը հաստատի վերջապես: Երկու անգամ մերժվելուց հետո երրորդ անգամ նոր հաստատվել է»,- նշեց բանասիրական եւ պատմական գիտությունների դոկտոր, ԵՊՀ աստվածաբանության ֆակուլտետի պրոֆեսոր Արծրունի Սահակյանը: Հավելեց, որ ինքը տնօրենի անբարյացակամ վերաբերմունքին արժանացած ու հետապնդվող միակ աշխատակիցը չէ:
Արծրունի Սահակյանի խոսքով, իր ղեկավարած գիտահետազոտական խումբը չի ստեղծվել որոշակի ժամանակահատվածով, այլ նրա առջեւ դրվել է հստակ խնդիր, որը դեռ չի լուծվել, իսկ այս ընթացքում իրականացված աշխատանքները եղել են արդյունավետ:
Մատենադարանի տնօրեն Վահան Տեր-Ղեւոնդյանը վստահեցնում է, որ ձեռնարկված փոփոխությունները կապ չունեն իր դոկտորական ատենախոսությանն առնչվող կոնֆլիկտի հետ: «Ատենախոսությունն այստեղ որեւէ կապ չունի: Իմ կողմից նման բան չկա: Այն կառուցվածքային փոփոխությունները, որոնք արվում են, շատ ավելի մեծ փոփոխություններ են, քան կոնկրետ այդ խմբի հարցը, որ Արծրունի Սահակյանը ղեկավարում է այս պահին: Եվ այդ փոփոխությունների մասին հիշատակված է իմ նախընտրական ծրագրում, որի հիման վրա անցյալ տարվա մարտի սկզբին ինձ ընտրել են տնօրեն: Այն ժամանակ արդեն ես նախատեսել էի մի շարք փոփոխություններ: Կառուցվածքային փոփոխությունները ժամանակի ընթացքում բյուրեղացան, հստակացան, եւ դա իր մեջ ընդգրկեց նաեւ խմբերի հարցը: Մատենադարանն ունի բաժիններ եւ խմբեր: Երեք խմբերից մեկը առաջարկվում է դարձնել բաժին, իսկ մյուս երկու խմբերի գոյությունը թե՛ իմ եւ թե՛ գիտական խորհրդի կարծիքով հիմնավորված չէ գիտականորեն կամ հետազոտական աշխատանքների նպատակահարմարության տեսակետից: Օրինակ Արծրունի Սահակյանի խումբը (ինքը ու եւս երեք հոգի), տարբեր բաժիններում աշխատող մարդիկ են, որոնք արդեն իսկ ունեին իրենց գիտական թեմաները, արհեստականորեն միացել են իրար, մի անուն է դրվել խմբի վրա եւ ստեղծվել է սարքովի միացություն»,- ասաց Տեր-Ղեւոնդյանը: Ավելացրեց, որ փոփոխությունների արդյունքում մարդիկ աշխատանքից չեն հեռացվելու եւ չեն ընդհատվելու նրանց գիտական թեմաները: Նրանք շարունակելու են աշխատել իրենց բաժիններում:
Որպես Վահան Տեր-Ղեւոնդյանի՝ քննադատություն չհանդուրժելու հիմնավորում՝ մատնացույց էր արվում նաեւ Արթուր Հովհաննիսյանի օրինակը, որը տնօրենին հրապարակային քննադատության էր ենթարկել, ու հիմա արդեն Մատենադարանում չի աշխատում: «Չունենալով համապատասխան դիպլոմ՝ նա ընդունվել էր աշխատանքի կրկնօրինակման եւ մանրանկարիչների խումբ՝ լինելով Մանկավարժական համալսարանի ռեժիսորական ֆակուլտետի երկրորդ կուրսի ուսանող: Նախ ես հարց եմ տալիս՝ ինչ գործ ունի երկրորդ կուրսի ուսանողը մաշտոցյան Մատենադարանում: Դա ինքնին արդեն աբսուրդ է: Եթե նա գոնե նկարչական բաժնի ուսանող լիներ, ինչ-որ տեղ կարելի էր հասկանալ»,- մեկնաբանեց Մատենադարանի տնօրենը: Նշված խմբի ղեկավարը գրությամբ դիմել էր Վահան Տեր-Ղեւոնդյանին՝ տեղեկացնելով, որ Արթուր Հովհաննիսյանն աշխատում է բարձր արդյունավետությամբ ու նրա կարիքը խմբում շատ է զգացվում: «Այդ բացատրությունը համոզիչ չէր»,- արձագանքեց Մատենադարանի տնօրենը:
Մատենադարանի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ Լեւոն Աբրահամյանը նույնպես կարծիք է հայտնում, որ կառուցվածքային փոփոխությունների հիմքում Մատենադարանի ու Հայաստանի շահն է, եւ ոչինչ անձնական: «Մեկը դա հաշվեհարդար կհամարի, մյուսն այլ բան, դրանք արդեն կարծիքներ են: Մենք դեռ հարցը չենք էլ քննարկել: Փոփոխությունների մի քանի տարբերակ կա՝ նոր կառուցվա՞ծք արվի, թե հինը լավացվի: Ապագայի՞, ներկայի՞, թե միջանկյալ խնդիր լուծել: Այդ տարբերակներից յուրաքանչյուրի ընտրությունն ամեն մեկը կարող է մեկնաբանել իր ձեւով: Եթե բաժանումը լինում է ըստ թեմաների, դա նշանակում է շատ բան փոխել: Շատ բան փոխելը շատ դժվար է: Եթե նույնիսկ փոխել, դա էլ է հարց՝ ինչպե՞ս՝ կամաց-կամա՞ց, միանգամի՞ց: Հեռանկարայինը ընտրել, թե այսօրվանը, օպտիմիզացնե՞լ ինչ-որ ձեւով, որ հետո կարողանանք այդ մյուսին անցնել, որին ինձ թվում է ուշ թե շուտ անպայման անցնելու ենք»,- ասաց Լեւոն Աբրահամանը՝ հավելելով. «Իմ կարծիքով, ապագան պետք է կերտել հենց այսօր»: Ամեն դեպքում, հարցը կքննարկվի վաղվա նիստում եւ որոշումները, ըստ հոգաբարձուների խորհրդիի նախագահի, կընդուվեն ըստ այդմ:
Աղբյուրը` http://www.armtimes.com/hy/article/158404
