Մարիա Գրիգորյանը ծնվել եւ մեծացել է Հայաստանում: Արվեստի հանդեպ սերը ժառանգել է ծնողներից, բայց նրա մտահորիզոնը շատ ավելի լայն էր: Նա իր երազուն մտքերը կամ թղթին էր հանձնում կամ կտորին, որից ծնվում էր գեղեցիկ մի նկար կամ գեղեցիկ մի շոր: Տասնինը տարեկանում տեղափոխվեց Միացյալ Նահանգներ: Առաջին քայլերը սկսեց քոլեջից: Երկու տարի անց ընդունվեց UCLA համալսարանը՝ Անգլերենի բաժինը: Այնուհետեւ ուզում էր քրոջ եւ եղբոր ճանապարհով գնալ՝ ընդունվէլ իրավաբանական, սակայն մի պահ կանգ առավ: Այդ Ճամփան իր համար օտար էր, նրա արտիստիկ հոգու ճախրանքն այլ էր: Այդ գիշեր նա արթուն մնաց մինչ լուսաբաց ու իր երազուն հայացքը հառեց աստղերի փայլին ու երկնքի կապույտին: Կարծես ինքն էլ ձուլվեց երկնքի մովի մեջ ու տեսավ արվեստի ու երկնքի անհունությունն ու անսահմանությունը, այն հրաշքը, որ աստվածային է: Այդ ամենը կախարդեց Մարիային: Նա այդ անքուն գիշերին կարեց իր կապույտ զգեստը:
Լուսապայծառ առավոտ էր, երբ քայլերը նրան տարան Woodbury համալսարան: Նա ուզում էր ստանալ ակադեմիական կրթություն ՝ կայանալ որպես fashion դիզայներ: Կապույտ շորն ու բարձր գնահատականները նրան ճանապարհ հարթեցին դեպի համալսարան: Ահա եւ համալսարանական տարիները: Նա ազատություն էր տալիս իր մտքի թռիչքին: Մ. Գրիգորյանը ասելիք ունի, ասելիք նորաձեւության աշխարհում: Նրա ամեն մի շորը մի ստեղծագործություն է: Նա մյուսների նման չափ ու ձեւ չի անում, ինքը ձերբազատված է այդ շղթաներից: Նրա մեջ արվեստն է խոսում: Նա շորը պատկերացնում է մտովի ու կտորի վրա նրա կախարդական մատների հպումից եւ մտքի թռիչքից ծնվում են գեղեցիկ զգեստներ: Առանց վարանելու նա գնաց իր երազանքի ետեւից ու աճեց եւ կայացավ որպես fashion դիզայներ: Իսկ հիմա նա ուզում է իր դարին թողնել իր մնայուն ձեռագիրը՝ Mellardi հենց ինքը՝ Մարիա Գրիգորյանը, մեր հմայիչ հայուհին:
