«Բա, մտածում եք այդքան հեշտ այս մթերք եկավ ու հայտնվեց մեր սառնարաններու՞մ, կրկին մարկետոլոգների մտքի գործն է, բայց ամեն ինչ հերթականությամբ։
20-րդ դարում այս միրգն ուներ տարօրինակ անուն՝ կոկորդիլոսային տանձ, կամ alligator pear, իր կեղևի ու ձևի պատճառով։ Դե պատկերացրեք, մտնում եք սուպեռմարկետ ու գրված է «կոկորդիլոսային տանձ», կգնե՞ք, իհարկե ոչ, չեք գնի, անգամ վրան չեք էլ նայի։
Այս մրգի արտադրողները բողոքում էին, որ ԱՄՆ-ում լավ վաճառք չունի, ուստի բեմը տրամադրվում է մարկետոլոգներին, ովքեր ուսումնասիրում են և պարզում են, որ անունը լուրջ խնդիր է՝ կոկորդիլոս բառը վանում է, պետք է այս մրգի ծագումնաբանությունն ուսումնասիրել ու հասկանալ, թե ինչ էկզոտիկ անուն կարելի է ընտրել։ Քանի որ Մեքսիկան համարվում է ավոկադոյի խոշոր արտադրող ու արտահանող երկիր, ընտրում են ացտեկական ավոկադո բառը։
Անվանումից հետո մարկետոլոգները կանգնում են հաջորդ խնդրի առջև, ի՞նչ անել, որ մարդիկ գնեն այս տգեղ, վատ կեղևով ու անհամ միրգը։ Քանի որ ԱՄՆ-ում շատ դժվար էր աճեցնել, շատ քիչ վայրերում էր աճում, ներմուծումից հետո թանկանում էր գինը։ Օրինակ՝ 1974 թվականին 1 ավոկադոն արժեր 1 դոլար, կամ 4,8 դոլար այսօրվա կուրսով, ինչը բավականին թանկ էր։ Ուստի մարկետոլոգները որոշում են այն դիրքավորել որպես շքեղության, հարստության խորհրդանիշ ու թանկարժեք աղցանների բաղկացուցիչ մաս։ Դրա համար էլ այս մթերքը մինչև օրս բավականին թանկ է, 1 հատն էլ Հայաստանում 2 դոլար արժե։
Ու մտածում են, թե այդ աղցաններն ինչպե՞ս կարելի է գովազդել, որ ավելի մասշտաբային լինի և մեծ լսարան ընդգրկի։ Ընտրվում է Ամերիկյան ֆուտբոլի սուպեռ գավաթը (super bowl)-ը, որն այնտեղ համազգային տոնի նման մի բան է։ Որպեսզի հասկանաք այդ մրցաշարի մասշտաբը, օրինակ՝ 2015 թվականի այդ մրցաշարի եզրափակչին ամերիկացիները կերել էին 1,23 մլրդ հավի թևիկներ ու 15 մլն պիցցա։ Գովազդելով Ամերիկյան ֆուտբոլի ընթացքում՝ ավոկադոն մեծ տարածում է գտնում ԱՄՆ-ում շնորհիվ իր բաղադրության և օգտակարության։ Մարկետոլոգները շատ հմուտ կերպով ներկայացնում էին մրգի օգտակարությունն ու ինչ ազդեցություն է ունենում մարդու առողջության վրա։ Վիրուսային կերպով հոլովակները տարածվում են, քանի որ վեգանները շատանում էին ու բուսական ճարպերի պահանջարկը մեծանում էր։ Այսքանն էլ բավական է, որ վաճառքն օդ հասնի։
Եվ մարկետոլոգները հասնում են իրենց նպատակին, եթե 1990-ականներին միջին ամերիկացին ուտում էր 600 գրամ ավոկադո մեկ տարում, ապա 2012-ին արդեն 2200 գրամ։ Այ թե որտեղ է մարկետինգի ուժը թաքնված»։
Վահագն Դիլբարյան
