«Գևորգը շատ պայծառ էր, լուսերես էր, ընկերասեր ու ազնիվ տղա էր: Տղաս միշտ պատրաստակամ էր՝ բոլորին օգնելու»,- այս մասին ԼՈՒՐԵՐ.com-ի հետ զրույցի ընթացքում ասաց հայրենիքի պшշտ պանության համար նш հատակված Գևորգ Գևորգյանի մայրը՝ Թամարա Գևորգյանը: Գևորգը դեռ վաղ տարիքից աչքի էր ընկնում իր
հայրենասիրությունով: Օտար երկրում ապրելը Գևորգի մեջ ավելի մեծացրեց սերը դեպի հայրենիքը. «Հանգամանքների բերումով մենք բնակվել ենք Գերմանիայում: Գևորգը հագնում էր զինվորական համազգեստ, միշտ հայրենասիրական երգեր էր լսում, նույնիսկ, իր սենյակի պատուհանից ծածանվում էր մեր եռագույնը»,- նշեց հերոսի
մայրը: Մայրը պատմում է, որ Գևորգը ուներ 1 նվիրական երազանք՝ վերադառանալ ու ծառայել հայրենիքին. «Անցան տարիներ, Գևորգը հետ եկավ հայրենիք, հպարտությունն՝ աչքերում, հայրենասիրությունը՝ սրտում: Յուրաքանչյուր անգամ զարմացնում էր իր հայրենասիրությունով, երբ ասում էի՝ բացատրի՛ր սերդ դեպի հայրենիքը,
պատասխանում էր՝ դու իմ ՀՀ-ի մայր թագուհին ես, իսկ ես գնում եմ հայրենիքս պաշտ պանելու՝ քեզ թողնելով հայրենիքիս»,- մեծ ցш վով վերհիշում է տիկին Թամարան: Գևորգը տասնհինգ օր շարունակ պայ քարել է թշ նшմու հազարավոր բանակների դեմ, վերացրել է թշ նшմու տաս տանկ, հինգ անօդաչու թռչող սարք: Նա փրկել է իր ընկերոջը
գե րությունից, ինչպես նաև գրա վել է դիրքեր ու ազատագրել գյուղեր. «Հայկական գյուղերից մեկում Գևորգը ընկերոջը խնդրել էր, որ մտնեն հայկական դպրոց ու Գևորգը դասասենյակներից մեկի գրատախտակին գրել էր՝ երեխանե՛ր ջան, դուք կրկին վերադառանալու եք ձեր դպրոցն ու սովորեք հայրենասիրություն և հերոսություն»,- խորը կսկիծով պատմում է Գևորգի մայրը: Հերոսի մայրը միմիայն հպարտանում է իր զավակով, քայլում է հպարտ ու անկոտրուն հայացքով. «Գևորգը իմ միակ տղապ է, և ես հպարտ եմ, որ ունեմ Գևորգի պես հայրենասեր որդի, որը իր կյանքը չխնայեց հանուն իմ, քո և բոլորիս: Ես, որպես մայր, համոզված եմ՝ մեր պատմության մեջ կգրվեն մեր հերոսների սխրանքներն, ու ապագա սերունդները կճանաչեն նորօրյա հերոսներին»,- հպարտությամբ նշեց Թամարա Գևորգյանը: Գևորգը զո հվելուց միանգամից երկու ժամ առաջ, ընկերոջ մարմինը չթողնելով կրш կшհերթի տակ, տաս կմ գրկած տեղափոխել է մոտակա հիվանդանոց: Նա զո հվել է հոկտեմբերի տասին թշ նшմու արձակած անօդաչու թռչող սարքի հшր վшծից: Գևորգը շատ նրբանկատ էր, նա, իմացավ, որ մայրը անհանգիստ է իր համար, պшտ երազմական օրերին յուրաքանչյուր օր զանգահարել է ու ասել, որ հաղթելու են, սակայն այլ էր նրանց վերջին հեռախոսազանգը. «Վերջին անգամ խոսել ենք հոկտեմբերի ութին, երկար չխոսեցինք, միայն ասաց, մա՛մ, քեզ լավ կնայես»,- ցш վով վերհիշում է հերոսի մայրը: Ինչպես մյուս հերոսները, Գևորգը նույնպես ուներ մեծ նպատակներ, որոնցից առաջնայինը ամուսնությունն էր սիրած աղջկա հետ: Նա Գերմանիայում էր թողել իր նշանածին, այն մտքով, որ վերադառնալուն պես ամսի 21.08.21 թվականին կպսակադրվեն:
Զվարթ Պետրոսյան
աղբյուրն՝ այստեղ
