Դավիթը չափազանց համեստ, հավասարակշռված, շատ լուրջ տղա էր, ուներ աշխատելու մեծ սեր, պարկեշտ անձնավորություն էր, մեծերի նկատմամբ խիստ հարգանքով. խոսելով թուրք-ադրբեջանական հարձակման հետևանքով մարտում զոհված զինծառայող, 2002 թվականի ծնված Դավիթ Ղուլյանի մասին, Tert.am-ին պատմում է Վանաձորի 11 ավագ դպրոցի «Պատմություն» առարկայի ուսուցչուհի Լալա Միրզոյանը:
«Դավիթը շատ ընկերասեր էր, դասարանում երեք տղա էին, 19 աղջիկ, երեք տղաներով աղջիկների պաշտպանն էին, հիմա Դավիթը չկա, իսկ երկուսը սահմանին են: Դավիթը շատ պատասխանատու էր, հեռվից էր գալիս դպրոց, բայց երբեք չէր ուշանում դասից, ի տարբերություն մոտիկ ապրող երեխաների: Իր համար դիտողություն ստանալը պատվի հարց էր: Շատ համեստ ու հրաշալի մայր ուներ, Դավիթը շատ անհանգստանում էր, որ որևէ մեկն իր մայրիկին դպրոց չկանչեր ու իր վարքագծի համար դիտողություն չաներ, ասում էր՝ ամեն ինչ անելու եմ, որ մամայի համար լավ լինի»,- հիշում է ուսուցչուհին:
Դավիթն ապրում էր Վանաձորում, իրենից մեծ եղբայր, ունի, ով նույնպես ծառայել է բավականին վտանգավոր գոտում, փոքրիկ դպրոցական քույր ունի, որի նկատմամբ շատ ուշադիր ու հոգատար էր: Դավիթը սովորել չի հասցրել այս տարվա շրջանավարտ է եղել, հուլիսի 28-ին զորակոչվել է բանակ, ուսուցչուհին համոզված է, եթե հանգամանքներն այս կերպ չդասավորվեին Դավիթն, անպայման, կշարունակեր ուսումը, քանի որ շատ ձգտումներ ու երազանքներ ուներ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ։
