Նոր տարին կալանավայրում էլ է գալիս. ինչպե՞ս է անցել Քոչարյանի Ամանորը

Թղթե տոնածառ, ինքնաշեն դանակ ու կալանավայրի մայրաքաղաքային աղցան: Կալանավայրում դիմավորած Նոր տարին անմոռանալի հուշ է:

2018թ.-ի հնչեղ քրեական գործերի շրջանակներում կալանավորվածներից ոմանց նկատմամբ Նոր տարուց օրեր առաջ դատարանը որոշում կայացրեց փոխել խափանման միջոցները: Այս ամենի արդյունքում ԵԿՄ նախագահ գեներալ Մանվել Գրիգորյանն ու գործարար Սամվել Մայրապետյանն Ամանորը դիմավորեցին ազատության մեջ՝ իրենց ընտանիքների հետ:

Իսկ, ահա ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցը փոխելու հարցով դատական նիստը հետաձգվեց մինչև տոների ավարտը և Քոչարյանը ստիպված էր տոներն անցկացնել կալանավայրում: Թե ինչպես է երկրորդ նախագահն անցկացրել Ամանորի գիշերը կալանավայրում ու ինչպես է դիմավորել Նոր Տարին, հայտնի չէ անգամ նրա փաստաբաններին:

Մեր հարցին, թե ինչպիսին է նրա տրամադրությունը, Քոչարյանի փաստաբան Արամ Օրբելյանը պատասխանեց. «Պարզ է, որ ազատազրկված է, և ոչ մեկին հաճելի չէ ազատազրկված լինելը: Միևնույն ժամանակ Ռոբերտ Քոչարյանը բավական նորմալ է տանում` հաշվի առնելով այդ սահմանափակումները: Ինքն ասում է, որ ավելի ծանր ժամանակներ է ունեցել 90-ականների սկզբին, 80-ականների վերջում` Ստեփանակերտում և Ադրբեջանի հետ կռիվներում, որ այստեղ էլ կդիմանա ու ոչ մի խնդիր չի լինի»,- ասաց Օրբելյանը:

Ինչ վերաբերում է Ամանորին, Արամ Օրբելյանը նշեց, որ որևէ մեկի համար հաճելի չէ Նոր Տարին մեկուսարանում դիմավորելը: «Բայց նաև նա շատ լավ հասկանում է, որ այդ փուլում ենք, ցանկանանք-չցանկանանք պիտի անցնենեք, պետք չէ հուսահատվել: Իմաստ չունի անիմաստ հուզականություն ավելացնել: Ինքը հանգիստ է, առողջությունը` նորմալ»,- ասաց փաստաբանը:

Իսկ թե ինչպես են ընդհանրապես ազատազրկման վայրում նշում Ամանորը, մեզ պատմեց մեր գործընկերը` «Երկիր Մեդիա» հեռուստաընկերության լրատվական-քաղաքական հաղորդումների տնօրեն Գեղամ Մանուկյանը, որն առիթ է ունեցել 1996թ.-ի Նոր տարին դիմավորել դատապարտյալի կարգավիճակում: Ու թեև քրեակատարողական հիմնարկը, կամ, ինչպես ասում են` գաղութը իր ռեժիմով տարբերվում է մեկուսարանից, բայց տնից հեռու Նոր տարի դիմավորելու զգացողությունը գրեթե նույնն է:

«Մենք 3-4 հոգով էինք: Դանակ չէր կարելի ունենալ խցում, բայց մենք ունեինք սուրճ, որը էլի օրինական չէր: PELE սուրճի կափարիչն, ի տարբերություն այժմյանի, ոչ թե փայլաթիթեղից էր, այլ թիթեղից: Հիշում եմ, որ այդ մետաղական կափարիչը  դանակի տեղ օգտագործելով, մայրաքաղաքային աղցան պատրաստեցինք»,- շուրջ 22 տարվա հեռավորությունից հիշում է Մանուկյանը:

Նոր տարվա ավանդական այլ կերակրատեսակներ այդ օրը սեղանից բացակայում էին: Թեև հարազատները առանձնահատուկ`ամանորյա ծանրոցներ էին բերել կալանավայր, բայց դրանից գրեթե ոչինչ իրենց չէր հասել: Սահմանափակումները շատ էին` չէր կարելի ոսկորով սնունդ, տնային պայմաններում պատրաստված խմորեղեն և այլն: Դե իսկ կալանավայրի ճաշացանկում այդ օրը ոչ մի փոփոխություն չէր լինում:

Հաջորդ վառ տպավորությունն այդ Ամանորից ինչ-որ կերպ մեկուսարան հասած կոնյակն էր ու դրանից հրաժարված խցակից օտարերկրացին:

«Մեզ հետ նստած էր Թուրքիայից Հայաստանի սահմանն անցած, կռվից նահանջած, կալանավորված մի քուրդ զինյալ, որին առաջարկեցինք Նոր տարուն գոնե մի բաժակ կոնյակ խմի, բայց հրաժարվեց, որովհետև երդում էր տվել»,- ասաց մեր զրուցակիցը:

Կալանավայրում  Նոր տարին ամբողջացնելու համար միայն եղևնի չկար, բայց դա էլ ձեռքի տակ եղած թղթի կտորներից էին պատրաստել:

Իսկ Նոր տարվա շնորհավորական բացիկը` Ամանորից օրեր առաջ էր ստացել: Այն անսովոր մի նամակ էր, կամ, ինչպես ընդունված է ասել` քսիվ, որն ինչ-որ ուղիներով կուսակից ընկերներին էր ուղարկել ազատազրկման մեկ այլ վայրում գտնվող ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Հրանտ Մարգարյանը:

«Սիրելի ընկեր բան չունեմ գրելու, այդ իսկ պատճառով գրում եմ մի միտք, որ երեկվանից սկսյալ ուղեղիցս դուրս չի գալիս: Երբ արտերկրում էի, շատ էի սիրում «Կռունկը»: Սակայն, երբ Հայաստան եկա մի տեսակ այդ երգն իր իմաստն ու արժեքը կորցրեց ինձ համար: Երեկ  ռադիոյից դարձյալ լսեցի «Կռունկը» և ի զարմանս ինձ դարձյալ սիրեցի: Պատկերացնո՞ւմ ես` Երևանի կենտրոնում կարոտել եմ Հայաստանս: 25.12. 1995»,- ԱԱԾ մեկուսարանից գրել էր Հրանտ Մարգարյանը:

Գեղամ Մանուկյանն այս նամակն արդեն ավելի քան 22 տարի պահում է ի հիշատակ անցած օրերի և ի հիշեցումն այն բանի, որ կյանքը փոփոխական է. երբեմն մարդն ազատ է կալանավայրում, իսկ մի այլ դեպքում անազատ` ազատության մեջ:

Աղբյուրը՝  armeniasputnik.am