Վերջին տարիներին նկատվում է մի հետաքրքիր միտում՝ Կալիֆոռնիայի հայ համայնքի որոշ անդամներ, հատկապես Լոս Անջելեսի շրջանից, որոշում են տեղափոխվել Հայաստան՝ վերամիավորվելու իրենց մշակութային արմատների հետ և ներդրում ունենալու հայրենիքի զարգացման գործում։
Օրինակ, Հովիկ Մանուչարյանը՝ նախկինում Գլենդեյլի բնակիչ, 2020 թվականին տեղափոխվել է Երևան՝ պատերազմի ժամանակ աջակցելու հայրենիքին։ Նա և իր կինը՝ Սուզաննան, որոշել են իրենց երեք երեխաների հետ մշտական բնակություն հաստատել Հայաստանում՝ ցանկանալով, որ իրենց երեխաները մեծանան հայկական միջավայրում։
Մեկ այլ օրինակ է Արթուր Աղաջանյանը, ով Լոս Անջելեսում աշխատել է շինարարության ոլորտում։ 2020 թվականին, համավարակի պատճառով Հայաստանում մնալով, նա բացահայտել է տեղի երաժշտական տաղանդները և ստեղծել է Carpet Jam առցանց հարթակը, որը ներկայացնում է հայկական երաժիշտներին։
Նմանատիպ պատմություններ ունեն նաև Միքայել Մատոսյանը՝ Սան Ֆերնանդոյի հովտից, ով այժմ աշխատում է Հայաստանում՝ նպաստելով էներգետիկ համակարգի անկախացմանը, և Կայլ Խանդիկյանը՝ Լոս Անջելեսից, ով արդեն յոթ տարի է, ինչ բնակվում է Երևանում։
Թեև տեղափոխությունը հեշտ չէ՝ լեզվական տարբերություններ և մշակութային տարբերություններ կան, սակայն շատերը նշում են, որ Հայաստանում իրենց զգում են ինչպես տանը։ Նրանք ցանկանում են իրենց երեխաներին փոխանցել հայերենը, հայկական մշակույթը և պատմությունը՝ վերամիավորվելով իրենց նախնիների ժառանգության հետ։
Այս վերադարձի ալիքը ցույց է տալիս, որ սփյուռքի հայերը կարևոր դեր ունեն Հայաստանի զարգացման և մշակութային վերածննդի գործում։
