Ինձ համար լավ կինը նա է, որը լավ զավակ է եւ լավ մայր. Աբել Աբելյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցը «Փախուստ», «Կյանքի գինը», «Վերադարձ», «Ոստիկաններ» եւ այլ հեռուստասերիալներից հայտնի դերասան, մի շարք հեռուստանախագծերի պրոդյուսեր, «Casting School» կինոյի եւ հեռուստատեսության դպրոցի տնօրեն Աբել Աբելյանն է: Նա անդրադարձել է իր բնավորության գծերին, լավ կնոջ մասին իր պատկերացումներին, նշել է, թե ինչը երբեք չի ներում, եւ ով է իր ամենասուր քննադատը: Նա խոստովանել է, որ չափազանց բարի է, եւ մարդիկ հաճախ շահագործում են իրեն դրա համար: Աբելը անկեղծացել է, թե երբ է իրեն լիարժեք երջանիկ զգում:

-Աբե՛լ, Դուք ապրում եք անցյալո՞վ, ներկայո՞վ, թե՞ ապագայով:

-Ներկայով եւ ապագայով:

-Ձեր ոլորտից կա՞ մեկը, ում հանդեպ առանձնակի ակնածանք եք տածում:

-Այս պահին կդժվարանամ ասել, բայց հաստատ կան մարդիկ, որոնց ես շատ եմ հարգում, որոնցով հիանում եմ:

-Միանգամից ընկերանում եք, հետո «մաղո՞ւմ», թե՞ նախապես զգուշավորություն եք ցուցաբերում:

-Ես հեշտությամբ եմ մարդկանց հետ շփվում, բայց միանգամից չեմ ընկերանում, ուղղակի հետո շփման դոզան ճիշտ բալանսի վրա եմ պահում, որպեսզի միմյանց երբեւէ չվանենք:

-Ապրում եք սպասելո՞վ, թե՞ սպասում եք ապրելով:

-Ապրում եմ՝ գործելով: Ինչի՞ն սպասեմ, ժամանակ չկա…

-Ամենազարմանահրաշ բանը, որ ստեղծել է մարդը:

-Աստծո օգնությամբ, իհարկե, երեխաները:

-Շարունակե՛ք միտքը. «Կինը երբեք չպետք է…»

-Չպետք է դադարի կին լինելուց:

-Որո՞նք են կանացիության Ձեր չափանիշները:

-Կինը պետք է լինի այնպիսին, ինչպիսին ինքն է ուզում: Ինձ համար լավ կինը նա է, որը լավ զավակ է եւ լավ մայր: Մնացածը էական չէ:

-Երբեք չեք համաձայնի նկարահանվել այն ֆիլմերում…

-Այն ֆիլմերում, որոնց նախնական սցենարն ինձ դուր չի գա: Առհասարակ, ֆիլմի որակը երեւում է վերջում, էկրանին: Կինոն կոլեկտիվ աշխատանք է:

-Վախենում եք, որ…

-Չեմ վախենում ոչնչից:

-Ի՞նչը երբեք չեք ներում:

-Անփութությունը՝ իր բոլոր դրսեւորումներով, մարդկային հարաբերություններում, կենցաղում, աշխատանքի մեջ: Անփությունն ամենավտանգավոր բանն է. անփութորեն կարող ես մարդ սպանել:

-Եթե չլիներ հումորը…

-Կլիներ դրան փոխարինող ուրիշ մի բան:

-Ի՞նչ է արվեստը, ո՞րն է Ձեր սեփական բնորոշումը:

-Դժվար հարց եք տալիս… Այսքան տարի արվեստի մեջ եմ, բայց մինչեւ վերջ չեմ հասկացել՝ ինչ է արվեստը: Երեւի դա այն է, ինչ դիպչում է հոգուն ու խորհելու առիթ է տալիս:

-Ձեր բնավորության անտանելի գիծը, որից ինքներդ էլ կցանկանայիք ձերբազատվել:

-Անտանելի բարի եմ, մարդիկ օգտվում են դրանից, բայց դրանում ես եմ մեղավոր, ոչ թե նրանք, ում հանդեպ ես բարի եմ:

-Եվ վերջին հարցը՝ ե՞րբ եք Ձեզ լիարժեք երջանիկ զգում:

-Երբ գրկում եմ երկու որդիներիս:

Աննա Բաբաջանյան

Ամբողջությամբ կարող եք կարդալ թերթի այսօրվա համարում: