Զարթնի՛ր, ՄՀԵՐ ԴՈՒՐՍ ԷԳԱՎ ԱԿՌԱՎԱՔԱՐԷՆ

Զարթնի՛ր

-Մա՜րէ՛, ես Զարթնեցի,

– Զարթնեցի՜ր, Լաօ՜…

-Մարէ՛, ես երկա՞ր եմ քնէր

-Երկա՜ր, Որդի՜ս, երկա՜ր…

-Մարէ՛, ՀԱՅՔԸ կանգու՞ն է,

– Կիսա՛տ է, Որդի՛ս…

– Մարէ՛, Բե՛րդը կանգու՞ն է….

– Կիսա՛տ է Որդի՛ս:…

– Մարէ՛, ըսէ՛, ի՞նչ է պատահե՛,

– Լաօ-, ԱՐԾԻ՛ՎՆ է լռէ…

– Մարէ՛, է դ, իմա՞լ,

– Լաօ- ԱՌԻՒ՛ԾՆ Է վիրաւոր…

Ցելերեն Ցուլե՛րը տարան,

Արխա՛րն էլ տարան արեւմուտք,

Մէ Ձին է մացէր՝ հէ՜ն է Ափձուի մեջ,

– Մարէ՛, ե՛ս զարթնե՛ր եմ,

– Լաօ՛- Զարթնե՛ր ե՛ս, Ոտքի՛ կանգնիր:

– Մարէ՛, ըսե’ աղաչում եմ, էս ու՞ր են,

-Լաօ՜, գնացի՛ն, թողի՛ն ու գնացի՛ն,

Սասնա Ջոջ Գուռզն էլ առա՜ն ու գնացին:

-Մարէ՛, ըսէ՛, էլ չե՞ն գա,

-Մհե՛ր, որդի՛ս, Դո՛ւ Զարթնի՛ր,

Մե՛ջքդ կապիր, թիկունքդ պնդի՛ր,

գըհասնե՛ն քոմագ,

– Մարէ, ըսէ՛, դու պահե՛ր ես,

– Պահե՛ր եմ, մուրազո՛վ եմ պահէ,

Փառքո՜վ եմ պահե՛:

-Մարէ՛ ընձի ձեն կ’ուտան

Առիւծաձեւ Մհե՛ր, Սասունցի Դաւի՛թ,

Ձենով Օհան, Քեռի Թորոս,

է՜նա Մարութա Վանք,

Սասունցի՛ք հէլա՛ն, Մարէ՛..

– Մհե՛ր, Լաօ-, էդա Դուռը բա՛ց էրայ……

Մհեր Զօրընդեղ հէլաւ կայնաւ….

Էն փագ Դուռ բաց էրաւ,

Վերցուց զիր պապերու թողած ասպարք….

Հեծաւ Մհեր Քուռկիկ Արարին `

Ոտքը զարնեց ասպանդակին,`

Հու՛ր Ձեռն առաւ Թուր- Կեծակին,

Գուտն զրեհի՛ն, Գօտին ի մէջքի՛ն,

Խաչ Պատրաստեն վե՛ր Աջ թեւին,

Մհեր քաշե’ց,

 Թուր Կեծակին Պարզեց Հիւսի՛ս, պարզեց Հարա՛ւ,

Արեւե՛լք ու Արեւմու՛տք:

Էրգի’նք Պարզեց Թուր Կեծակին`

Գոչեց աղօթքն յաղթանակի`

-Հա՜ցն ու գինի՜ն, Տե’ր կենդանի՜ն,

Մարութայ բանձր Աստուածածի՜ն,

Խաչ Պատրաստեն վեր աջ թեւին..

Մհեր շրջեց, ազատե՛ց զիր պապերու, զիր հոր հողէր,

Ու թշնամիք կորագլուխ էլան էնոր առաջ:

«Սասնա ծռեր» 4-րդ ճյուղ « Զարթնի՛ր»

Հեղինակ՝ Կարինե Հայրապետյան 28.05.2010 թ. Մայնց

ՄՀԵՐ ԴՈՒՐՍ ԷԳԱՎ ԱԿՌԱՎԱՔԱՐԷՆ

Ա

Է՛ն առաւօ՜տ, Արե՛ւ կայնեց Էրգնքում,

Է՛ն առաւօ՜տ, Էրգի՛նք զարթնեց,

Է՛ն առաւօ՜տ, Էրգի՛ր զարթնեց,

Է՛ն առաւօ՜տ Հայու Աստղ պայծառա՛ւ, Արե՛ւ ծաթաւ,

Արե՛ւ կապեց Ծովուն Կապուտակ, ճխա՜ց, խնդա՛ց,

Ճեղքե՛ց Քա՛րն Ակռաւայ, բացուե՛ց Կապուտակ Ծով:

Բ

Մհերն էլա՜ւ- կայնա՛ւ, Հուր Ձեռ դրա՛ւ սրտի՜ն,

Էրգի՛նք նայեց` Իւր Պապերու թողած խրատին,

Գլուխն էջուց՝ Հազրա՛ց Կապուտակ Ծովուն,

Կապուտակ Ծով Ճողփա՛ց, խնդա՛ց, փոթորկե՛ց,

Ժայռի՛ն զարնուե՜ց, զարզա՛նդ կապեց,

Ալիքները գոռ իրարու զարկու՛մ,

Գոչում են Ահե՛ղ, Բանն Էաց արարում:

Գ

Գամի՛ն ծովահե՜ղ, Ձե՛ն զարկեց էրգինք,

Կապուտակ էրգինք կրա՜կ վառեց, շառագունե՛ց,

Արէգ էրգնքեն իջավ Ծով .. ..Ծովն արունեց,

Դու՛րս էգաւ Ծովեն Քուռկիկ Ջահարի՛ն,

Խաղա՛ց- շողա՛ց Թու՛ր Կեծակին,

Գուտն զրեհին,Գօտի՛ն ի մէջքին

Խաչ Պատրաստեն վեր Աջ թեւին:

Դ

Մհեր վերցուց, Հուր Ձեռն առաւ`

Արանց կոփած Թու՛ր Կեծակին,

Դրեց Զիր Հոր Գուտն ի Գլխի՛ն,

Հագաւ զիր Հոր Զրեհի Շապի՛կ,

Պի՛նդ- պի՛նդ Կապեց Գօտն ի մէջքին,

Խաչ Պատրաստեն վեր Աջ թեւի՛ն:

Ե

Կայծե՛ր թալա՜ւ, խրխի՛նջ տուա՜ւ, Զիր Տիրոջն առա՜ւ Հրաբաշ Ձի՛ն՝

Քուռկի՛կ Ջահարին` Քուռկիկ Արարին:

Կայծա՛կ զարնեց Վանայ Քարին,

Թուր-Կեծակին ցոլա՛ց Ակռաւաքարու՛մ,

Խաղա՜ց – շողա՛ց, զարգե՜ց Թուր Կեծակին,

Բացուա՜վ փագ Դուռը էն Վանայ Քարի,

Դղրդա՜ց Էրգի՛նք, դղրդա՜ց Էրգի՛ր,

Դղրդա՜ց, թօ՛զ ու դուման բռնեց Ակռաւաքարը:

Զ

Ժա՛ժք արեց Էրգինք, ժա՜ժք արեց Էրգի՛ր,

Ճղու՜ն –ճեղքա՜ն Քարե՛րը, էլա՜ն խորքեն դարերի՛,

Թռա՜ն Քարերն Ակռաւայ` դպայ չորս կո՜ղն Աշխարհքի,

Ականջկլան Մեծարու Ձե՜ն տուեց՝ Էրգրէ չուրի Էրգի՛նք :

Է

ՄՀԵՐ դուրս էգաւ Ակռաւաքարէն`

Արե՛ւ դու՛րս էգաւ է՛ն Վանա՛յ Քարեն:

Մհե՜ր յիշե՛ց Զիր հոր` Դաւթի խօսքեր`

-Աշխա՛րհք աւերի, մէ՛կ էլ շինուի,

Գետին Քո Ձիու ոտի տակ պնդի,

Աշխարհք Քոնն ա:

Ը

-Հեծաւ Մհե՛ր Քուռկիկ Արարին`

Ոտքը զարնե՛ց ասպանդակի՛ն,

Հու՛ր Ձեռն առաւ Թուր- Կեծակին,

Գուտն զրեհի՛ն, Գօտին ի մէջքի՛ն,

Խաչ Պատրաստեն վե՛ր Աջ թեւին,

Էլաւ, կայնաւ Մարութայ սարին:

Թ

ԷԱ ԱՐԵՒ՛Ն Է ՄԱՐՈՒԹԱ՛Յ ՍԱՐԻՆ,

ԷԱ ԱՍՏՈՒԱ՜ԾՆ Է ՄԱՐՈՒԹԱ՛Յ ՍԱՐԻՆ,

Արեւ՛ն է կայնա՛ծ Մարութայ սարի՛ն,

Շո՜ղքը փռա՜ծ է արա՛ր աշխարհքի՛ն:

Ժ

Մհեր Գոչե՜ց, կանչե՛ց Զիր Պապերուն,

Սասնայ Խոյ-Արխարներու՛ն, Ցուլերու՛ն,

Արծիւներու՛ն,Արեւաբաշ Առիւծներու՛ն՝

թէ՛ Ո՛րձ, թէ՛ Է՛գ,

Ազնաւուրներու՛ն, Արաց Քաջերու՛ն`

Ի

-Է՛ն Մարութայ բա՜նձր Աստուածածնի՜ն,

Գագի՛կ Թագաւորի՛ն, Ծովինարի՛ն,

Սանասարի՛ն, Բաղդասարի՜ն,

Դեղձուն – Ճիւղ Ծամի՛ն,

Քեռի Թորոսի՛ն, Ձենով Օհանի՛ն,

Առիւծ Մհերի՛ն, Արմաղանի՛ն,

Սասունցի Դաւթի՛ն, Խանդութ Մարէի՛ն,

Գոհար թագուհուն` Արե՜վ Զամէնու՛ն:

Լ

Մհեր Տուաւ Զամենուն աւուր ու Արէ՛ւ,

Զամենուն կանչե՜ց, ժողովեց Մարութայ սար:

Սասնայ Սարերուն Լու՛ս իջաւ, Արե՛ւ ցոլաց, Ա՛ստղ փայլա՜ւ,

Տիրուանք Հայոց Բիւր դարերու՝ Նռա՜ն Գինո՛վ Կենա՛ց զարկին,

Բիւր դարերու Ա՛րեւ արարին զիր Հայոց Էրգրին՝

Զավա՛կ տուր Էրգրին՝     ՏԻՎԱԴ՝     ԶՕՐԸՆԴԵՂ     -Մհերին ասին:

Խ

Հեծաւ Մհեր Քուռկիկ Արարին `ոտքը զարնեց ասպանդակին,

Պի՛նդ-պի՛նդ կայնեց Մարութայ Սարին,

Գլուխն Էրգնքի՛ն, Արե՛ւը կրծքի՜ն.

Մհեր քաշե՜ց, Թուր Կեծակին Պարզե՛ց Հիւսիս,

Պարզե՛ց Հարաւ, Արեւե՛լք ու Արեւմու՛տք:

Էրգի՜նք Պարզեց Թուր Կեծակին`

Գոչեց աղօթքն յաղթանակի`

-Հա՜ցն ու Գինի՜ն, Տե’ր Կենդանի՜ն,

Մարութայ բա՜նձր Աստուածածի՜ն,

Խաչ Պատ-Ռաստեն վեր Աջ թեւին:

Կարինե Հայրապետեան 24.11.2010թ